سحر بلبل  حکایت  با  صبا   کرد        که عشق روی گل با ما چه‏ها کرد  

   

      از آن رنگ رخم خون در دل افتاد         و از آن گلشن  به  خارم  مبتلا کرد  

پس
وجود عشق در انسان از جمله فضایل است نه رذایل. بنابر آنچه که بعضی تعریف
کرده‏اند عشق یک مرض نفسانی است که انسان را از خود بیگانه می‏سازد و یا
گفته‏اند: یک نوع هوا و هوس است که بر نفس غالب می‏شود. البته این تعاریف
قابل نقد و بررسی است

   
امّا اینکه آیا از نظر اسلام عشق ورزیدن صحیح است یا نه؟ از شرح بالا روشن
شد که عشق حقیقی و نفسانی موردتأیید اسلام، به قول نظامی گنجوی:

         عشق آیینه بلند نور          شهوت ز حساب عشق دور است    

 پس صرف محبّت به چیزی قبیح نیست؛ زیرا:   اِنَّ اللّه‏َ جمیل و یُحبّ الجمال    ؛ خداوند خودش زیباست و زیبایی را دوست دارد  و حتی در مورد خلقت انسان آمده است که:   لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم