امام باقر (علیه السلام) در بستر بیماری
کلینی به سند صحیح جماعتی ازجمله شهید ثانی درکتاب بدایه اینطور آورده اند : آن حدیثی که سلسله سندش بوسیله روات عادل دوازده امامی که درجمیع طبقات سلسله سند فراوان باشند ، به معصوم (علیه السلام) متصل باشد "));"> اززراره روایت کرده است که گفت روزی از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) شنیدم که فرمود :
درخواب دیدم که برسرکوهی ایستاده ام ومردم ازهرطرف آن کوه به سوی من بالا می آمدند چون مردم بسیاری دراطراف آن کوه جمع شدند به ناگاه کوه بلند شد ومردم ازهرطرف آن فرو می ریختند ، تا آنکه جماعتی برآن کوه باقی ماندند واین اتفاق پنج مرتبه تکرارشد ، گویا آن حضرت این خواب رابه وفات خود تعبیر فرموده بود ، که بعدازگذشت پنج شب ازاین خواب به رحمت ایزدی پیوستند .
درکافی وبصائر الدَّرجات وسایرکتابهای معتبرروایت کرده اند که حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمود :
که پدرم بیماری سختی گرفته بود وبیشتر مردم ازبیماری حضرت ترسیدند واهل بیت آن حضرت را به گریه درآمدند که امام باقر(علیه السلام) فرمود :
من دراین بیماری ازدنیا نخواهم رفت زیرا دو نفر نزد من آمدند وبه من چنین خبردادند پس ازآن بیماری صحت یافت ومدتی وسالم بود .
وبرای من زمین را بشکاف وگود کن زیرا که من فربه هستم ودرزمین مدینه برای من نمی توان لحد ساخت .
علت فرمایش حضرت آن است که زمینهای مدینه سخت بودند به جای آنکه قبر را به اندازه قد متوسط انسان گود کنند ، معمولاً برای قبر درآن زمینها لحد درمی آوردند یعنی حفره ای به اندازه جسد دردیوار قبردرسمت قبله درست می کردند وچون امام صادق(علیه السلام) فربه وچاق بودند ودردیوار قبربه سختی جای می گرفتند ، لذا وصیت کردند که زمین را برای این امر گود نمایند تا ایشان به آسانی وبدون مشکل درقبر شریفشان جای گیرند .
پس گفتم : ای پدر بزرگوار من امروز تورا ازهمه وقت سالم تر می بینم وناراحتی درتو مشاهده نمی کنم حضرت فرمود : آن دونفر که درآن بیماری صحت وسلامت من راخبر دادند دراین بیماری به نزد من آمدند وگفتند : دراین مریضی به عالم آخرت رحلت می نمایی وبه روایت دیگری فرمود :
که ای فرزند ، مگر نشنیدی حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) من را ازپس دیوار ندا کرد که ای محمد بیا وزود باش که ما انتظار تورا می کشیم .
کلینی به سند حسن حدیثی که سندش ازسند صحیح پایین تراست وسلسله سندش بوسیله شخص دوازده امامی ممدوح با مدحی قابل قبول که بتوان به آن اعتماد کرد به معصوم حدیثی که سندش ازسند صحیح پایین تراست وسلسله سندش بوسیله شخص دوازده امامی ممدوح با مدحی قابل قبول که بتوان به آن اعتماد کرد به معصوم(علیه السلام) متصل باشد ،البته ، مدحی که ازاو به بدی یاد نکرده وحتی به عدالت او تصریح نشده باشد واورا عادل وثقه نخوانده باشند حال همه روات آن چنین باشند یا بعضی ازروات آن مثلاً یک نفر ازآنها امامی ممدوح غیرموثق باشد وبقیه راوی ها ازمردان صحیح وعادل وموثق باشند که باوجود همین یک فرد این روایت راحسن میگویند زیرا درسلسله سند روایت به فردی که ازحیث اعتبار پایین تر است توجه می کنند واورا ملاک قرار می دهند تااینکه سند را براساس آن نام گذاری کنند ."));"> روایت کرده است که حضرت امام محمد باقر(علیه السلام) هشتصد درهم برای تعزیه وماتم خود وصیت فرمود .
وبه سند موثق حدیثی که سندش ازسند صحیح وحسن پایین تر است وسلسله سندش به معصوم (علیه السلام) متصل است وافراد راوی درهمه طبقات عادل هستند امایکی یا چندذ تا ازآنان شیعه دوازده امامی نیستند ویا از فرقه های مخالف امامیه اند که علمای رجالی آنها را توثیق کرده اند ودرنقل احادیث به جهت عدالت درفرقه ومذهب خود به آنها اعتماد کرده اند این سند را به خاطر همان یک یا چند نفر موثق می گویند."));"> ازحضرت امام صادق(علیه السلام) روایت کرده است که پدرم گفت :
ای جعفر ازمال من برای ندبه کنندگان وقف کن که ده سال درمنی درموسم حج برمن ندبه وگریه کنند ورسم ماتم راتجدید نمایند وبرمظلومیت من زاری کنند .
کلینی به سند معتبر نیزروایت کرده است که چون امام محمد باقر(علیه السلام) به جهان باقی رحلت نمود ، حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمود : که هرشب درحجره ای که آن حضرت درآن وفات یافته بود ، چراغ می افروختند .
شیخ عباس قمی میگویند : که درتاریخ وفات آن حضرت اختلافست و وفات ایشان درروز دوشنبه هفتم ذیحجه سال صدو چهاردهم به سن پنجاه وهفت سالگی درمدینه مشرفه اتفاق افتاد .
وفات ایشان درایام خلافت هشام بن عبدالملک بود وگفته شده که آن حضرت راابراهیم بن ولید بن عبدالملک بن مروان به زهر شهید کرده وشاید به امر هشام بوده است .
قبر مقدس آن حضرت به اتفاق همگی دربقیع ، کنار قبر پدر وعم بزرگوار خود ، حضرت امام حسن (علیه السلام) قرار دارد .