یا علی بن موسی الرضا! ای که حضورت در خراسان دل های مشتاق را به تپش درآورده و قلوب شیعیان را جلا و جان های شوریده را صفا میدهد! مشهدت کعبه ی عشاق ، حرم ات قبله زائرین ، سقاخانه ات زمزم عارفان ، پنجره فولادت دارالشفای دردمندان ، و ضریح مطهرت حِصن ولایت است. ای دستگیر همه ی عالم! مانده دلان را دریاب. دو بال بسته عشق است و کرمت دوپای خسته و سایه حرمت نگاهم بر توست. ای بزرگ! کاری کن... دلم پر ازغربت است ، یاری کن. شفایم ده ، ز درد بی کسی ، درد بی ثمری ، درد نارسی شفایم ده زین جذام دلسردی ، زخم کهنه شلاقهای نامردی رهایم کن ازین گریه های خون آلود ، از این زمین سیاه هوای غم آلود همیشه شوکت گلدسته های رویایت دلیلی بوده بر لطف دم مسیحایت سراسر ، قدم در قدم ، رواق در رواق ، سوی تو آیم بر اشتیاق السلام علیک یا علی بن موسی الرضا بر روی رضا شمس امامت صلوات بر شافع ما روز قیامت صلوات 
بنام آنکه فکرم به منتهای جمال و کمالش نمی رسد
ارسال
شده توسط قرآن و عترت در 87/12/4 4:41 عصر
